‘Ze zaten overal. Op de tentstokken, op het doek, in haar natte schoenen, in haar fietstas. Ze namen bezit van haar tent, haar tassen, haar kleren en haar gedachten. Ze spookten rond, glibberden over glinsterende sporen naar haar voeten, gleden langs haar benen omhoog.’
De verhalen in Zwerfvuil zijn moderne tragedies. Ze tonen hoe alledaagse dingen als een drukke baan, het zien van een djellaba, rumoer in de stiltecoupé of een verregende vakantie grote gevolgen kunnen hebben.
Alle verhalen zijn met elkaar verweven, de personages figureren in elkaars bestaan. Tezamen verbeelden zij de hedendaagse maatschappij en de wanhoop van de moderne mens.